Fedea ala Erlijioa?

Aspalditik agertu gabe egonik, inoren lotsa baino, norberarena sentitzen dut sakon, egia esan. Baina esan nahi dudana aspaldion daukat hor, bor-borrean, nonbaitetik atera nahian. Lagunekin berba eginda nago honetaz; bada ordua zerbait zabalagoa egiteko. Horratx.

Izenburuak laburbiltzen du ondo kontuaren muina non dagoen: Fedea ala Erlijioa? Lehenari, Fedeari begiratuz gero, neure eta askoren biziaren bizkarrezurra datorkit gogora: bizipoza, zentzua, askatasuna, maitasuna, heldutasuna, sendotasuna, zoriona... Hitz horiek eta horren tankerakoak datozkit arrapaladan.

Eta erlijioa? Ai, ama! Montajea, beldurra, botere nahia, manipulazioa, zapalkuntza, errepresioa, adin gabetasuna, mailak, sexismoa, iluntasuna... Baina baita elkartea, fedearen transmisioa, ekumenismoa, misioak, anai-arrebak... Oso nahastuta dauzkat hemen sentimenduak, baina argi dago lehen saileko hitzak gehiago eta azpimarratuago agertzen zaizkidala.

Baten batek esan lezake Fedea eta Erlijioa gauza bat bera direla. Ez niretzat. Munduan erlijio/fedea binomioarekin lotuta dauden gatazketan garbi ikus daiteke muturrekoenek oso asmo erlijioso irmo, sendo eta indartsuak dituztela (Ben Laden, Bush edo Talibanei erreparatu besterik ez dago), baina horrek ez ditu fededunago bihurtzen nire iritzian. Benetan fededuna denak (eta berdin dio konfesioa, kasu honetan) ez du besteen federen beldurrik. Zeren ez du Beldurrik (maiuskularekin). Fedea eta Beldurra antonimoak dira. Ostera, oso-oso erlijiosotzat agertzen direnetako askok eta askok fede-faltak eragiten dien zama arintzen dute horrela. Beldurrez bizi dira, batez ere desberdin direnen beldurrez: beste erlijio batekoak, nire konfesiokoak izan baina oso ezkertiar edo eskuindar direnak, etorkinak, homosexualak, emakumeak, laikoak, obispoak, apaizak, Opusekoak, Kristau Sareakoak...

Beraz, nire uste apalean, Gora Fedea! Eta erlijioan, utzi diezaiogun hiltzera doanari hiltzen eta berri jaioko denari bide eman.

(Gero beretik)